"Niebo na własność" Luke Allnut /przedpremierowo/

Zabierając się za "Niebo na własność" spodziewałam się pięknej i przejmującej lektury - to właśnie z tego względu zdecydowałam się na przeczytanie tej książki. Przez ostatni czas nie zdarzyło mi się sięgnąć po jakąś historię, która w jakimś stopniu, by na mnie wpłynęła, bądź mogłabym trochę dłużej o niej kontemplować. I tu muszę przyznać, że "Niebo na własność" w tym przypadku sprawdziła się idealnie.

Od zawsze ciężko mi było czytać książki o ludzkim cierpieniu, szczególnie, gdy w grę wchodzą niewinne dzieci. Nie można się odpowiednio przygotować na taką dawkę cierpienia, ponieważ wraz z bohaterami książki odczuwamy, to co oni, cały ten ból.  Anna i Rob poznali się na studiach, od pierwszej rozmowy coś między nimi zaiskrzyło i tak zaczęli wspólnie budować życie. Wreszcie przyszedł czas na dziecko. Anna kilka razy poroniła i gdy już myśleli, że nie ma szans na dziecko, wtedy na świat przyszedł Jack - ich oczko w głowie i źródło ich szczęścia. Oboje odetchnęli z ulgą i wreszcie mogli budować szczęśliwą rodzinę z dzieckiem. Jednak rodzinne szczęście zostaje zakłócone, gdy świeżo upieczeni rodzice dowiadują się od lekarza, że u ich synka zdiagnozowano guza mózgu - żółtogwiaździaka pleomorficznego...

Nie będę ukrywać, że 50 może 60 stron nie zaciekawiło mnie, co więcej bałam się, że nie będę dała rady jej skończyć. Książka rozpoczyna się trochę nietypowo, ponieważ poznajemy historię od końca, a potem następuje druga część i mamy do czynienia z retrospekcją i tu poznajemy od początku jak zaczęła się wspólna historia Anny i Roba. I nagle książka przybrała zupełnie niespodziewany zwrot akcji, co sprawiło, że nie mogłam przestać obracać kartek. Z początku poznajemy zwykłe życie rodziców, którzy nie widzą świata poza swoim dzieckiem. Są szczęśliwi, spędzają razem czas, aż do momentu, gdy Jack zaczyna źle się czuć. Wizyta u lekarza odbiera im mowę, bowiem okazuje się, że ich synek jest nieuleczalnie chory i tu zaczyna się dramatyczna walka o życie dziecka. Spodobało mi się, że autor nie skupił się tylko na chorobie, która ma pierwszorzędne znaczenie w tej historii. Duży nacisk postawił na relacji między rodzicami, którzy w tej tragicznej sytuacji zaczynali się od siebie oddalać. Jedno wytykało drugiemu błędy, nie potrafili dojść do porozumienia, stopniowo oddalając się od siebie i unikając swojego towarzystwa.

Anna i Rob byli dość nietypową parą - ona jest racjonalistką, ciężko jest jej publicznie okazywać uczucia, twardo stąpa po ziemi, natomiast on jest marzycielem, nie boi się ryzykować i konsekwentnie realizuje swoje szalone pomysły. Wydawać, by się mogło, że tych dwoje nie powinno być razem, a jednak jak to się mówi przeciwieństwa się przyciągają i wspólnie potrafili stworzyć rodzinę. Do momentu, aż pojawiła się rysa na szkle i musieli zacząć walczyć o życie swojego jedynego synka Jacka. Bardzo spodobało mi się to mocne nakreślenie więzi rodzinnych, szczególnie budowanie więzi z dzieckiem. Autor pokazuje jak wielka jest miłość rodzicielska. Rob był w stanie zaryzykować wszystko, cały swój majątek, kiedy tylko pojawiła się szansa na uzdrowienie Jacka. Tutaj autor także pokazuje, jak rodzic potrafi być ślepy i wręcz trochę naiwny dając się omamić kilku słowom napisanym przez nieznajomego. Uświadamia nam, jak wielka miłość potrafi stworzyć klapki na oczach, do tego stopnia, że nie będziemy dostrzegać fałszu i złudnych nadziei. Myślę, że można wybaczyć Robowi jego wręcz egoistyczną postawę, która doprowadziła go do nieprzemyślanych decyzji. 

"Niebo na własność" jest przede wszystkim opowieścią niezwykle prawdziwą, nieprzekoloryzowaną. Autor wyzbył się sztuczności, przedstawia życie takim jakie jest w rzeczywistości.  Wyjątkowa powieść o uczuciach wystawionych na próbę. Dramatyczna walka o życie dziecka, która może doprowadzić do rozłamu rodziny. 




Za książkę dziękuje Wydawnictwu Otwartemu.