"Tysiąc pocałunków" - Tillie Cole

Pierwsze co przyciąga uwagę do "Tysiąca pocałunków" to ta piękna okładka, która aż zapiera dech w piersi, gdy się na nią spojrzy. Z autorką Tillie Cole nie miałam jeszcze styczności, dlatego sama nie wiedziałam czego mogę się spodziewać przysiadając do lektury. Długo się wzbraniałam przed przeczytaniem tej książki, ponieważ większość czytelników zapewniało mnie, że jest to łzawa historia, która wyzwala w nas potoki łez. Nie wiedziałam czy mam ochotę na taką dramatyczną historię w czasie wakacji, ale w momencie gdy już sama nie wiedziałam co czytać otworzyłam "Tysiąc pocałunków" i przepadłam.

Rune i Poppy poznają się w wieku pięciu lat, gdy chłopak razem ze swoją rodziną przeprowadzają się z Norwegii do Blossom Grove w stanie Georgii i zostaje sąsiadem dziewczynki. Ich pierwsze spotkanie będzie owocem prawdziwej przyjaźni, której nic, ani nikt nie będzie w stanie zniszczyć - "Poppy i Rune po wsze czasy i na wieki wieków". W wieku ośmiu lat Poppy traci swoją ukochaną babcię, z którą łączyła ją niezwykła więź. Była jej ulubioną towarzyszką w wielu wyprawach, które Poppy tak uwielbiała. Dopiero choroba sprawiła, że babcia została przykuta do łóżka, a ich wspólne wycieszki poszły w zapomnienie. Przed śmiercią babcia podarowała Poppy niezwykły prezent - słoiczek z tysiącem papierowych serdeuszek, które dziewczyna ma wypełnić tysiącem pocałunków ukochanego chłopaka. Od tego momentu życie Poppy zmieni się w niesamowitą przygodę. 

"Pokazywał, że miłość to nic innego jak upór. Pewność, że nasza druga połowa jest doceniana w każdy możliwy sposób. Każdej minuty, każdego dnia."

Gdy tylko zaczęłam czytać po kilku stronach poleciały łzy i już wiedziałam, że będzie to niezwykła historia, taka, która zostawia w naszym sercu ślad już na zawsze i nie potrafimy o niej zapomnieć. Nie jest to słodka i przyjemna historia dla nastolatków. Ta książka niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny i sprawia, że nasze serce  rozdział po rozdziale będzie rozpadało się na milion małych kawałeczków, a po skończeniu czytania ciężko będzie go pozbierać w całość. Książka wzrusza i to dość porządnie. Bałam się tego co się wydarzy, ale jednocześnie nie mogłam się tego doczekać. Bardzo dawno nie płakałam aż tak przy żadnej lekturze, dawno też nie miałam styczności z historią, która złamie mi serce.

"Tysiąc pocałunków" to opowieść o pierwszej prawdziwej miłości, takiej o której marzy każdy z nas. Autorka zrzuciła na bohaterów wiele cierpienia i bólu. Dlatego podczas czytania czujemy ogromny smutek i współczucie. Ale powiem wam, że czasem dobrze jest sięgnąć po taki wyciskacz łez i zrozumieć, że życie nie jest usłane różami, a złe rzeczy dzieją się non stop. Czy tego chcemy, czy nie, ta książka uczy i przypomina nam o kilku ważnych aspektach życia, o których zapewne nawet na codzień nie myślimy. Uczy wybaczać i pokazuje nam jak kruche jest ludzkie istnienie, i aby ukoić złamane serce często dobrym rozwiązaniem jest wybaczenie, do którego droga jest pełna cierpienia i wątpliwości. Ale sprawia, że możemy stać się o wiele szczęśliwsi.

"Moje pocałunki należą wyłącznie do ciebie. Nikt z wyjątkiem ciebie nigdy nie zdobędzie tych ust."

Tille Cole stworzyła cudowną opowieść o sile prawdziwej miłości. To powieść o czerpaniu radości z życia, które jest bardzo krótkie i dlatego trzeba czerpać garściami z niego tyle ile się da, by na koniec być dumnym ze swoich osiągnięć i czuć satysfakcję. Historia pełna emocji, łez i smutku. Ale właśnie te trzy rzeczy sprawiają, że jest ona tak wyjątkowa i warta poznania. Jestem oczarowana jak wielki wpływa wywarła na mnie ta historia. Przeżywałam ją całą sobą i odczuwałam każde ich przeżycie jakbym była tam razem z nimi. 

"Dlaczego trzeba stanąć w obliczu śmierci, by nauczyć się doceniać każdy dzień? Dlaczego musimy czekać, aż niemal skończy nam się czas? Dopiero wtedy zaczynamy spełniać marzenia, które mieliśmy, gdy wydawało nam się, że jesteśmy nieśmiertelni. Dlaczego nie patrzymy na ukochaną osobę, jakbyśmy mieli jej już nie zobaczyć? Gdybyśmy to robili, nasze życie byłoby cudowne. Byłoby prawdziwe i pełne..."