"Jedyne wspomnienie Flory Banks" - Emily Barr

SKĄD MAM WIEDZIEĆ, KOMU UFAĆ, SKORO  NIE UFAM SAMEJ SOBIE!
  

Siedemnastoletnia Flora Banks cierpi na amnezję następczą. Gdy miała dziesięć lat, w jej głowie wykryto nowotwór, który szczęśliwie usunięto. Jednak razem z guzem zniknęła część jej pamięci. Ma wspomnienia sprzed choroby, ale nie jest w stanie zapamiętać nic nowego. Obrazy, słowa i myśli może zatrzymać w głowie tylko przez kilka godzin, potem je zapomina. Dziewczyna funkcjonuje tylko dzięki notatkom, które sporządza sobie na rękach, karteczkach, w telefonie, notesie. Pewnego dnia całuje się z chłopcem i ...udaje jej się o tym nie zapomnieć. Niestety Drake, który wstrząsnął jej światem, wyjeżdża daleko na północ, do Arktyki. Na przekór logice i własnym ograniczeniom Flora wyrusza w niezwykłą podróż w poszukiwaniu Drake, któremu udało się zmienić coś, co wydawało się nie do zmiany. 

Zastanawialiście się kiedyś jakby to było gdybyście nie mogli zapamiętać czegokolwiek na dłużej. Robicie coś ważnego, macie miłe wspomnienia z tym wydarzeniem, ale mija kilka godzin i wszystko zapominacie. Mimo tego, że te chwile były tak cudowne i warte zapamiętania, to wasz mózg się buntuje i zapominacie o wszystkim. Właśnie na taką nietypową przypadłość cierpi Flora. Próbuje sobie z tym radzić poprzez sporządanie notatek wszędzie gdzie się tylko da: na telefonie, ręce, notesie. Ale jak sobie samemu poradzić w codziennych czynnościach, gdy nagle Flora dostaje zaćmienia i zapomina nawet jak się nazywa czy gdzie mieszka. Życie dziewczyny jest niezwykle trudne, ciągle musi polegać na innych. Dlatego gdy w życiu dziewczyny pojawia się pewien chłopak, który ją całuje, a Flora o tym nie zapomina dzieje się cud. Tylko, że chłopak, który przywrócił jej wiarę w normalność właśnie wyjechał. Wtedy Flora postanawia wyruszyć w świat, by go odnaleźć i tak rozpoczyna się jej największa przygoda życia.

Główna bohaterka jest bardzo sympatyczna i nie sposób jej nie polubić podczas czytania jej historii. Przez całą książke mocno jej kibicowałam i miałam nadzieję, że będzie umiała poradzić sobie w różnych trudnych sytuacjach. Nie ukrywam, że pojawiło się również współczucie dla Flory, którą spotkała taka nietypowa i trudna choroba. Emily Barr dobrze poradziła sobie z przedstawieniem wyrażanych uczuć przez dziewczynę, co pozwoliło czytelnikowi odczuwać wraz z nią radość, smutek, wzruszenie. 

"Jedyne wspomnienie Flory Banks" to niezwykle mądra, pouczająca literatura dla młodzieży. Pokazuje nam, jak może wyglądać życie człowieka, który cierpi na amnezję. Jakie myśli kotłują się w głowie. Książka Emily Barr zdecydowanie jest czymś nowym, oryginalnym. Uważam, że wielu czytlnikom może się ona spodobać. Styl pisania autorki jest bardzo przyjemny i lekki w odbiorze. Mimo ciężkiej tematyki, czyta się naprawdę dobrze, ale trzeba porządnie przysiąść do lektury i uważnie się skupić, by nie umknęły nam ważne fakty. Ciekawy pomysł na fabułę sprawił, że byłam nią zachwycona. Mimo, że w pewnym momencie pojawia się chwila znużenia, gdy autorka powtarza ciągle i ciągle to samo, to książka jest warta uwagi każdego. 

Serdecznie wam polecam sięgnąć po tę książkę i poznać z bliska tą dość nietypową chorobę Flory. Sama historia skłania do głębszych refleksji, docenianiu życia. Całkiem inna książka niż te wszystkie młodzieżówki jakie się pojawiały, która niesie za soba niesamowitą mądrość, a nie tylko miłość dwójki głównych bohaterów.

Moja ocena: 8/10 / Autorka: Emily Barr / Oryginalny tytuł:  / Data premiery: 26.04.2017 / Gatunek: literatura młodzieżowa / Wydawnictwo: Bukowy las

Za możliwość przeczytania książki przedpremierowo dziękuje wydawnictwu: